dużych ssaków

См. также в других словарях:

• nietoperz — m II, DB. a; lm M. e, D. y 1. «zwierzę z rzędu o tej samej nazwie» Mieć uszy jak nietoperz. Przesunął się cicho jak nietoperz. 2. zool. nietoperze «Chiroptera, rząd drobnych ssaków mających zdolność latania za pomocą błon lotnych rozpiętych… …   Słownik języka polskiego

• bąkojad — m IV, DB. a, Ms. bąkojadadzie; lm M. y zool. «Buphagus, ptak z rzędu wróblowatych, owadożerny, o mocnym dziobie, towarzyszący stadom dużych ssaków, np. bawołów, słoni, z których skóry wydobywa owady lub ich larwy» …   Słownik języka polskiego

• kłąb — m IV, D. kłębu, Ms. kłębie; lm M. kłęby 1. «coś poplątanego, mającego kulisty kształt; skłębiona masa, splot» Kłąb nici, sznurka. Kłęby śmieci. Kłęby chmur, kurzu, pary. Dym, para bucha kłębami. Puszczać kłęby dymu (z fajki). Zbijać się w kłęby.… …   Słownik języka polskiego

• zad — m IV, D. u, Ms. zadzie; lm M. y 1. «u niektórych dużych ssaków: część ciała silnie umięśniona, znajdująca się między krzyżem a udami; pośladki, kłęby» 2. posp. «u człowieka: duże, szerokie, tłuste pośladki» …   Słownik języka polskiego

• żyrafa — ż IV, CMs. żyrafafie; lm D. żyrafaraf 1. «Giraffa, zwierzę przeżuwające z rodziny o tej samej nazwie, charakteryzujące się bardzo wysokimi nogami, zwłaszcza przednimi, długą szyją i krótkim tułowiem, barwą płową w ciemne plamy; żyje we wschodniej …   Słownik języka polskiego

• kłąb — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. kłębu, Mc. kłębie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś splątanego o kształcie zbliżonym do kuli, coś zmierzwionego; skłębiona masa, splot, coś niemożliwego do rozplątania : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zad — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zadzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u dużych ssaków: tylna część tułowia między krzyżem a udami; pośladki {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• płetwonogi — + zool. płetwonogie «Pinnipedia, rząd ssaków morskich, obejmujący około 30 gatunków dużych zwierząt o ciele wrzecionowatym i kończynach przekształconych w płetwy; należą do niego 3 rodziny: uchatki, morsy i foki» …   Słownik języka polskiego

• syrena — ż IV, CMs. syrenanie; lm D. syrenaen 1. «nimfa morska, demon morza, początkowo pół kobieta, pół ptak, potem istota mająca do połowy postać kobiety, a od połowy postać ryby, wabiąca swym śpiewem żeglarzy w niebezpieczne miejsca; wyobrażenie tej… …   Słownik języka polskiego

• świnia — ż I, DCMs. świniani; lm D. świń 1. «Sus (domesticus), zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, hodowane prawie na całym świecie, głównie dla mięsa i tłuszczu; pochodzi od dzika, udomowione przed kilkoma tysiącami lat» Świnia domowa. Świnia… …   Słownik języka polskiego

• kieł — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. kła, Mc. kle {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u ssaków: wyróżniający się stożkowatym kształtem ząb, zwykle dłuższy, znajdujący się między zębami trzonowymi a siekaczami : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień